Πρόχειρες Θερινές Σημειώσεις

Μετά από ένα μεγάλο διάστημα απουσίας ελέω εξεταστικής και συνεχών διακοπών, ξαναβρήκα την διάθεση να ποστάρω κανα δύο πρόσφατες παρατηρήσεις.

Η πρώτη έχει να κάνει με την παρατήρηση που έκανε ο Στεφανος Τσιτσόπουλος στον Republic 100.3 (Να και ο σατανάς της διαφήμισης, τίποτα δεν είναι for free, αδέρφια): το indie είναι το νέο mainstream. Σιγά, θα μου πείτε, μόνο αν λιώνεις στον Republic, όπως εσυ, ψευτοδιανοούμενε, το νομίζεις ή το υποψιάζεσαι αυτό. Σωστό. Αλλά στον δικό μου κόσμο, τον κόσμο της ελληνικής electronica και indie, των υπέροχων free press της Αθήνας, των πολλών εικαστικών και μουσικών δρώμενων και εκθέσεων που τρέχουν στις 2 μεγάλες πόλεις, της Monika, του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου, της Klik Records, του Γιάννη Νάστα και πολλών άλλων, βλέπω μια ποιοτική πολιτιστική έκφραση να αναδύεται και να αποκτά όλο και περισσότερους φίλους. Επειδή όμως η κίνηση αυτή δεν είναι ούτε τηλεοπτικά συμβατή ούτε συμβατή με το εύκολο κέρδος και όλο το απο πίσω σύστημα, δεν είναι εύκολο να βγεί στο προσκήνιο.

Το indie (από το independent) είναι ένα είδος μουσικής με πολλές αναφορές στην κιθαριστική μουσική των 70's, με βαθειές μελωδίες και έντονο το στοιχείο της έκφρασης ενος ρομαντικού συναισθήματος, άλλοτε μελαγχολικού, άλλοτε χαρούμενου. Λιτή αισθητικά μουσική, χρησιμοποιεί (εκτός της κιθάρας, φυσικά) όργανα όπως το σαξόφωνο , το πιάνο αλλά και το βιολί και το synthesizer. Τα όργανα αυτά παραπέμπουν, νομίζω, σε μελωδικά χαρακτηριστικά υψηλής ποιότητας. Βέβαια, τα τελευταία χρόνια η διαχωριστική γραμμή μεταξύ pop και indie έχει μάλλον εξαφανιστεί...

Η επάνοδος ενός παλαιότερου μουσικού είδους στο προσκήνιο είναι αντίστοιχη του κλίματος ανασφάλειας που επικρατεί στο παγκόσμιο στερέωμα: σε αβέβαιους καιρούς πάντοτε ζητάμε ασφάλεια σε γνωστά και δοκιμασμένα σημεία αναφοράς, είτε στην τέχνη, είτε στην φιλοσοφία, στον πολιτισμό γενικά.

Έτσι, στον χώρο της μόδας αναδύεται μια τάση επιστροφής σε μόδες περασμένων ετών και, πιο συγκεκριμένα, στα 80's και τα 90's. Η Ray Ban ζεί από αυτό τα τελευταία χρόνια. Εταιρίες όπως η American Apparel αναδύονται και η επιστροφή στην δεκατία του 1990 αναμένεται: ήταν η "χρυσή δεκαετία" της οικονομικής ανάπτυξης και της ανόδου του βιοτικού επιπέδου τόσο στην Ελλαδίτσα μας αλλά και στην Αμερική και την Ευρώπη. Η επιστροφή στην μόδα της εποχής ίσως μας βγάλει, νοερά, από την αφασία και την αβεβαιότητα της εποχής μας και μας "βουτήξει" στην αναμνηση των εποχών της ευμάρειας και της προσμονής για το καλύτερο που ήταν τότε στον δρόμο...(Μεχρι το '99 που την πάθαμε τη νίλα και ακόμη την φυσάμε, αλλά και την αναμασάμε, 10 χρόνια μετά)

(Αυτή ήταν και η δεύτερη παρατήρηση)

Επόμενο λοιπόν να επανέλθουν τα ολοστρογγύλα γυαλιά ηλίου στην μόδα, ίσως τα λαχούρια της Etro γίνουν το νέο trend και ξεθάψουμε και χρησιμοποιήσουμε τα ρούχα των γονιών μας, που ακόμη δεν είναι ιδιαίτερα παλιά για να ξαναφορεθούν. Φαρδιές μπλούζες απο πάνω, 2 νούμερα μεγαλύτερα από το αναγκαίο, και στενά παντελόνια από κάτω, ως απομεινάρι του σύγχρονου styling (μπαίνει και η street κουλτούρα λιγάκι μέσα, τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο) .

Δεν επιθυμώ να διεκδικήσω τον ρόλο του στυλίστα, παρά περισσότερο να συνδέσω κάποιες πολιτισμικές αλλαγές με κοινωνικά φαινόμενα.

Καιροί αλλαγών οι τωρινοί.
Καλό μας κουράγιο!