Τετάρτη 23 Σεπτεμβρίου 2009

Στην κορυφή ψηλού βουνού η κάλπη

Αναρωτιέμαι τι κουράγιο έχουμε-όλοι μας-να ασχοληθούμε με εκλογές, τέσσερις μήνες μετά την προηγούμενη παράσταση που ανέβηκε τον Ιούνιο.

Προσωπικά, ήδη νιώθω μια ραθυμία, και νομίζω οτι υπάρχει διάχυτη στην κοινωνία μια αντίστοιχη αίσθηση.



Και για αυτό, 2 πράγματα έχω την εντύπωση ότι "φταίνε":
1) η έντονη ατμόσφαιρα αντιπαράθεσης που τεχνητά δημιουργήθηκε πρίν τις ευρωεκλογές, μιας και αυτό ήταν η ελπίδα του ΠΑΣΟΚ να επανέλθει δυναμικά στο προσκήνιο (και η ατμόσφαιρα αυτή καλλιεργήθηκε έντονα από τα περισσότερα ΜΜΕ). Η ατμόσφαιρα κούρασε τους πολίτες, χωρίς απτό μάλιστα αντίκρυσμα, μιας και δεν επρόκειτο για εθνικές εκλογές. Τέσσερις μήνες μετά, ποιός ασχολείται ξανά με εκλογές?

Έχουμε κουραστεί, είναι αλήθεια.

2)επίσης διάχυτη είναι η εκτίμηση πως ο επελαύνων Γιώργος, ε, δεν πρόκειται να αλλάξει και πολλά. Η παροχολογία του ΠΑΣΟΚ έχει, ιστορικά, ιδιαίτερα δυσμενή αποτελέσματα. (βλέπε τρομακτική αύξηση του δημόσιου χρέους κατά την δεκαετία του 1980)

Το μόνο προφανές καλό στην όλη διαδικασία είναι η αλλαγή κυβέρνώντων.


Κατά τα άλλα, μηδέν εις το πηλήκιον...
(Πρόσφατη ατάκα Γιώργαρου)