Πνευματικό-πολιτικός περιορισμός - μια προσωπική ιστορία...

Σχετικά με την αμέσως προηγούμενη ανάρτησή μου, θα ήθελα να παραθέσω και μία σχετική ιστορία.

Μιλούσα πρίν από 2 εβδομάδες με έναν πολύ καλό μου φίλο, ο οποίος γνωρίζει για την πολιτική και τα σχετικά γεγονότα ότι προβάλλει η τηλεόραση, ίσως σπάνια και από καμιά εφημερίδα. Δηλαδή δεν ασχολείται, αλλά έχει μια διάχυτη αίσθηση ότι η πολιτική έχει ξεπέσει, πως όλοι τα πάιρνουνε και κανείς δεν αξίζει. Την άποψη αυτή τονίζει σε διάφορα σημεία, ενώ παράλληλα οι γνώσεις του για πρόσωπα και γεγονότα είναι αποσπασματα απο, λίγο-πολύ, ό,τι προβάλλεται.

Κουβεντιάζοντας για την πολιτική και τις επερχόμενες ευρωεκλογές, μου ανέφερε μεταξύ σοβαρού και αστείου, πως δεν τον ενδιαφέρει κανείς και πως θα ήθελε να δημιουργηθεί ένα κόμμα "αυτοκινητηστών" , κάτι σαν το Κόμμα Ελλήνων Κυνηγών, το οποίο και θα προβάλλει τα αιτήματα των "πωρωμένων" και γενικώς ενδιαφερομένων με την αυτοκίνηση και τα ζητήματα μετακινήσεων-μεταφορών, ίσως και περιβαλλοντικά ζητήματα, κατ' επέκταση. Καμία λέξη για τους υπόλοιπους τομείς.

Περιττό να πώ πως ο φίλος μου είναι φανατικός οπαδός της αυτοκίνησης, της μηχανολογίας και των παρεμφερων ζητημάτων

Είναι όμως αυτή ή μονομέρεια που ανέφερα στο προηγούμενο post μου, μαζί με την αδυναμία των υπάρχοντων κομμάτων να ανταποκριθούν σε μια πλειάδα ζητημάτων, τα οποία στην Ευρώπη έχουν βρεί τον δρόμο τους, που οδηγούν σε τέτοιες αντιδράσεις: στην ανάγκη να δημιουργηθούν κόμματα που να εκφράζούν αιτήματα μόνο για ενα συγκεκριμένο θεματικό τομέα, μπας και μέσω της πολιτικής πίεσης (τι πίεση μπορεί να ασκήσει μία τόσο μικρή παράταξη άραγε) ικανοποιηθούν κάποια αιτήματα, συχνά καλώς εννούμενα και καλοδεχούμενα.

Είναι πολύ πιο λογικό να ενσωματώνονται τέτοιες φωνές και αιτήματα σε κόμματα με επιχειρήματα και ενασχόληση με ΟΛΑ τα ζητήματα που αφορούν την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της. Ο κατακερματισμός αυτός δεν φέρνει αποτέλεσμα για τα διεκδικούμενα αιτήματα αυτών των μικρών ομάδων και ενδυναμώνει κόμματα γνωστά, μεγάλα και αδιάφορα... Η λύση του προβλήματος βρίσκεται στην παιδεία των ατόμων που αποτελούν την κοινωνία μας και την οργάνωση των (λογικών πάντα) αιτημάτων για σταδιακή ενσωμάτωση τους στην συλλογική συνείδηση.

Ο φίλος μου, γνώστης των ζητημάτων περί της συμβολής των αυτοκινήτων στην κλιματική αλλάγη και την ατμοσφαιρική ρύπανση, απεχθάνεται τα μεγάλα και ρυπογόνα τζιπ (SUV). Τα θεωρεί εξάλλου μια μισαλλόδοξη προσπάθεια κοινωνικής επίδειξης. Είναι λοιπόν κατά της αγοράς και χρήσης αυτών των αυτοκινήτων από το καταναλωτικό κοινό, ένα δείγμα οριοθέτησης κανόνων για τον τρόπο μετακίνησης...

Ταυτόχρονα, του μιλούσα έγω για ζητήματα χωροταξίας, έναν δικό μου τομέα. Του ανέφερα πως δεν μπορούμε να καταναλώνουμε γη επ' άπειρω, κατα την διαδικασία της εκτατικής (απλωμένης) αστικής διάχυσης που λαμβάνει χώρα σήμερα στην ελληνική επικράτεια. Δεν συμφέρει από πολλές απόψεις (και οικολογικά, βεωαίως) και προτιμούμε περισσότερο τις συμπαγείς αστικές δομές.

Μου λέει, τι, δηλαδη στο μέλλον δεν θα μπορώ να έχω την μονοκατοικία μου; δεν θα μπορώ να έχω την ελευθερία να αγοράσω οικόπεδο και να κτίσω μόνος μου; αυτό, μου λέει, δεν είναι φιλελεύθερο...δεν είναι δυνατόν ποτέ να γίνει...

Γιατί όμως να περιορίζεις κάποιον, σε μεγάλο βαθμό, να αγοράσει ένα μεγάλο τζιπ, που κατ' αντιστοιχία είναι παρεμφερές με το να κτίζεις μια μονοκατοικία από άποψη ρύπανσης, και ταυτόχρονα θεωρείται λογικό να μην περιορίζεις αυτόν που θέλει να "καταναλώσει" γη, να αναζητήσει την συνδρομή του Δημοσίου για να έχει νερό, ηλεκτρικό, αποχέτευση, φυσικό αέριο, στα τέσσερα άκρα της χώρας, σε απομακρυσμένες περιοχές και να χρειάζεται επιπλέον ένα σωρό καύσιμα=ρύπανση για να μετακινηθεί απο/πρός τα εκεί?

θα σας πώ πως η αποσπασματική σκέψη και η συλλογική συνείδηση που προβάλλει κάποια αγαθά ως κοινωνικές κατακτήσεις, μας κρατούν ακόμη έρμαιους των παθών μας. καλή η σκέψη για τα αυτοκίνητα, αλλά ας πάει και παραπέρα. γιατί φοβάμαι πως και αυτή, είναι αποτέλεσμα μιας κάποιας προπαγάνδας....σε ένα κομμάτι της τουλάχιστον

Να σημειώσω πως αποσπασματικές απόψεις τέτοιου τύπου εκφράζονται από τον ειδικό τύπο του αυτοκινήτου, παρθέτοντας την άποψη του κυρίου Κ.Καββαθά από τους 4ΤΡΟΧΟΥΣ, ο οποίος επιμένει πως στο πρώην αεροδρόμιο του Ελληνικού, πρέπει να παραμείνει το αεροδρόμιο ώς τόπος εκπαίδευσης πιλότων και ερασιτεχνών μαζί με δημιουργία μητροπολιτικού πάρκου, ντε και καλά για τους λάτρεις των αιθέρων. Στην αντίθετη θέση βάζω την πρόταση Μάνου για την αξιοποίηση της έκτασης και την διασπορά των οφελειών σε ΟΛΗ την Αθήνα, ή τουλάχιστον σε πολλές περιοχές που έχουν προβλήματα αστικού περιβάλλοντος....

1. Μητροπολιτικό πάρκο τόσο μεγάλο, στην άκρη της Αθήνας με τα κουτσουρεμένα και ανοργάνωτα Μέσα μαζικής μεταφοράς=ΑΠΟΤΥΧΙΑ. Καλύτερα πολλά μικρότερα πάρκα (βλ πρόταση Μάνου), να ανασάνει και η Αθήνα, και παρ΄όλο που θα φτάσει ως εκεί το μετρό. Μην το συγκρίνετε με το Central park ούτε με το Hyde park, μιλάμε για άλλες συνθήκες, άλλες ανάγκες.

2.Με αεροπλάνα να γυροφέρνουν πάνω από το κεφάλι μου, σε τέτοιο πάρκο εγώ δεν θα πήγαινα και λόγω θορύβου και λόγω ανασφάλειας.και μαζί μου πολλές ομάδες ανθρώπων που παραδοσιακά χρησιμοποιούν τα πάρκα. Και ειδικα΄αν πρόκειται να εκπαιδεύονται πιλότοι και ερασιτέχνες πάνω από το κεφάλι μου...

3.Γιατί να κυκλοφορούν αεροπλάνα πάνω από την Αθήνα; θεωρητικά μπορεί να προωθηθεί η λειτουργία αυτόυ του κέντρου εκπαίδευσης σε αεροδρόμιο εκτός Αθηνών, και μιας και είναι και μικρό δεν νομίζω (δεν γνωρίζω κιόλας) να έχει τόσα έξοδα λειτουργίας.


4. Και κυρίως, είναι απέιρως μεγαλύτερη ανάγκη να ανασάνει η Αθήνα, να αποκτήσει χώρους πρασίνου, χώρους άθλησης . Αυτά είναι η μεγαλύτερη μας ανάγκη, μεγαλύτερη από την Σχολή Χειριστών ΠΑ, επισκευαστικής βάσης αεροπλάνων(εντός Αθηνών!!) και Αεροπορικού Μουσείου. Και τα 2 μαζί ΔΥΣΚΟΛΟ να συμβιώσουν....
Δεν μπορούμε να αναλογιστούμε τα πλεονεκτήματα και τον θετικό αντίκτυπο στις ζωές των Αθηνάιων.....

Απορώ γιατί ο έξυπνος και έμπειρός κ. Καββαθάς ολισθάινει σε λογικά ατοπήματα. Ίσως η έντονη ενασχόληση με τα μηχανοκίνητα και ο υφέρπων ελιτισμός του να έχουν μειώσει τα αντανακλαστικά και τις λογικές αντιδράσεις. Σε αυτόν και σε πολλούς άλλους, όπως ο επίσης πωρωμένος κ Κώστας Μακρής (http://www.k-makris.gr/Aer_Elliniko/elliniko.htm) Άλλο το ότι είναι δύσκολο να πραγματοποιηθεί η πρόταση Μάνου και άλλο το ότι επειδη δεν ανταποκρίνεται στα αίτήματά σας, είναι κατακριτέα κλπ κλπ....Κρίμα......

Πνευματικός/πολιτικός αυτοπεριορισμός ή τα 2 σταθμά της κοινής λογικής...

Με αφορμή τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2009 και την κατάληψη της 7ης και 8ης θέσης από το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο και το Κόμμα των Ελλήνων Κυνηγών αντίστοιχα, θα ήθελα να αναφερθώ στην μονομέρεια και τον αυτοπεριορισμό αρκετών (σύμφωνα και με τα επίσημα δεδομένα) Ελλήνων πολιτών σε μια στείρα σκέψη περί της πολιτικής.

Το 2,5% των ψηφισάντων (αναφέρομαι στα παραπάνω κόμματα) προτίμησε να ψηφίσει κάτι για το οποίο γνωρίζει ελάχιστα, κόμματα τα οποία δημιουργήθηκαν για να εκφράσουν είτε μία πολύ συγκεκριμένη μερίδα Ελλήνων πολιτών, είτε ένα πολύ συγκεκριμένο αίτημα για ζήτημα εξωτερικής πολιτικής.

Τα κόμματα αυτά δεν έχουν αναπτύξει θέσεις για ζητήματα που δεν τους αφορούν και παρουσιάζουν μια απογοητευτική αισθητική "διαφήμισης" για ένα συγκεκριμένο προιόν: από την μία ενισχύετε την δράση και τα δικαιώματα των φυσιολατρών, των υπέρμαρχων της παράδοσης και, κυρίως, του Κυνηγιού. Ενισχύετε δηλαδή, με την πολιτική διαδικασία της ψήφου, απλώς έναν τρόπο ζωής, που γίνεται αυταξία επειδη, άκουσον άκουσον, το κληρονόμησες από την οικογένειά σου! (http://www.kek.com.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=56&Itemid=57). Καμία αναφορά στα ζητήματα της ανάπτυξης, της παιδείας, της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής. Ούτε καν για την οικολογία, αν και είναι γνωστή η δράση (μιας μερίδας) κυνηγών για την προστασία του περιβάλλοντος.

Από την άλλη, ενισχύετε ένα κόμμα εθνικιστικό και λαικιστικό που ως μοναδικό του μεγάλο επιχείρημα προβάλλει την ανάγκη να αποκτήσουμε το copyright (sic!) του ονόματος Μακεδονία! Αναφέρει στην ιδρυτική του διακύρηξη και λίγα πράγματα για την οικονομία (υιοθέτηση της αρχής της μεικτής οικονομίας!) και την παιδεία, τα οποία όμως είναι αποσπασματικά και μόνο για τα μάτια του κόσμου. Προβάλλεται σχεδόν μόνο το επιχείρημα για το Μακεδονικό (http://pammet.blogspot.com/2009/05/blog-post_19.html) σε όλα τα διαφημιστικά του έντυπα.

Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για μία απίστευτη μονομέρεια, αντιμετωπίζοντας τους πολίτες ως καταναλωτές (μίας και μόνο) ιδέας.

Είναι δυνατόν το μεγαλύτερο πολιτικό ζήτημα στην χώρα αυτή να είναι το κυνήγι;γιατί μπερδεύουμε τις δραστηριότητες, έστω και αν αυτές υπόκεινται στους περιορισμούς της ελληνικής νομοθεσίας, με την χάραξη και προώθηση μιας ολόκληρης πολιτικής ατζέντας;

Είναι δυνατόν το μεγαλύτερο και μοναδικό μας πρόβλημα να είναι το μακεδονικό; και γω μακεδόνας είμαι και η περιοχή μου ήταν κάποτε υπό σκληρό βουλγαρικό ζυγό, αλλά βλέπω και λίγο παραπέρα και θεωρώ ύψιστο λάθος αυτήν την ανασφάλεια, την εθελοτυφλία για τα εθνικά θέματα. Παλέψτε για αυτά, μαζί όμως με όλα τα υπόλοιπα θέματα. Με έναν απαρχαιωμένο Παπαθεμελή και τον, ημίτρελο πλέον, Ζουράρι, τι περιμένετε; (εκτός κι αν κάποιος βγεί οικονομικά ή τι άλλο κερδισμένος...)

Συμφωνω πως η αποτυχία του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει πολλά ζητήματα, μέσα στα οποία βρίσκονται διεκδικήσεις των προαναφερθέντων κομμάτων, έχει οδηγήσει τους ανθρώπους σε άλλες διεξόδους. Να χαρείτε όμως, όχι άλλος παραλογισμός. Δεν αντέχεται όσο αντέχεται η κοροιδία των άλλων(ξέρετε εσείς).

IDM music-γιατί να είναι όντως έξυπνη...

πληκτρολογήστε IDM (Intelligent Dance Music) music στον browser σας και ψάξτε πληροφορίες για την περίεργη αυτή μουσική...γεννήμενη στα μέσα της "ηλεκτρικοποιημένης" δεκαετίας του '90, "παιδί" της rave, πρωτοεμφανίστηκε στην Μ.Βρετανία. Αν μπορεί κανείς να την περιγράψει, ακούγωντας μερικά σκόρπια κομμάτια από τους γνωστότερους εκπροσώπους της (Aphex twin, Autechre, Venetian Snares κα), θα έλεγε πώς είναι η πιο industrialised hard-core progressive techno σε αποδόμηση...ρυθμό μην περιμένετε να βρείτε, ότι ρυθμικό πάει να "χτιστεί", χάνεται ηθελημένα στην πορεία.

Αποτελεί τον ορισμό αυτού που ο μέσος άνθρωπος θα έλεγε ¨κλαπατσίμπαλα¨. Άκουσα τρία κομμάτια στην σειρά και πόνεσε το κεφάλι μου. Και όμως επιμένει, παρά τις αντιδράσεις και μερικών εκπροσώπων της, να ονομάζεται Intelligent (οι τελευταίοι προτιμούν το Electronic Dance Music - EDM)...

Μπορεί κανείς να πεί πως αποτελεί την μουσική των ανθρώπων που μεγάλωσαν με ηλεκτρονικό ήχο-techno, trance, house, electro- και "κατέληξαν", ώς προτίμηση/γούστο, στην αποδόμησή του, στο κάτι διαφορετικό, που για αυτούς σήμαινε την απομάκρυνση από τον ρυθμό και την ταυτόχρονη προσκόληση σε industrial μοτίβα, ώς την πιό έντονη και χαρακτηριστική έκφραση του σύγχρονου ηλεκτρονικού ήχου. Πρέπει δηλαδή κανείς να έχει μια βαθιά ηλεκτρονική μουσική παιδεία ετών για να καταλήξει σε αυτόν τον ήχο. Η να παίρνει πολύχρωμα χαπάκια.Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει...

Οπότε και θεωρείται "έξυπνη" ίσως γιατί απαιτεί αυτήν την παιδεία και μια "αστική κουλτούρα". Αν και στην περίοδο που ζούμε, είναι δύσκολο κανείς να προσδιορίσει την αστική αυτή κουλτούρα. Θέλω να πώ πως δεν είναι έξυπνοι όσοι ακούνε αυτήν την μουσική, αλλά πως για να "θέλεις" να την ακούσεις και να την γουστάρεις, θέλει μια αστική-αναφορικά με την μουσική παιδεία- "εξυπνάδα" και μεγάλη εμπειρία στο θέμα.

Επίσης, νομίζω πως η μουσική αυτή δεν είναι αυτοαναφορική. Δηλαδή δεν προσπαθεί να γοητεύσει τον ακροατή με την αρμονία, την μελωδία, τον ρυθμό της. Αντιθέτως, αναφέρεται σε κάτι το εξωγενές. Αποτελεί ένα soundtrack. Για μια γενιά ανθρώπων και μετά, που έχουμε αναθραφεί με πολιτισμό αστικό (η ηλεκτρονική μουσική είναι κατεξοχήν αστική μουσική), κινηματογραφικό και τηλεοπτικό, τείνουμε να αποζητούμε περισσότερο μία μουσική που θα ακούγεται κατά την διάρκεια της ημέρας και θα μας συντροφεύει, παρατείνοντας την αγωνία και μεγενθύνοντας τα συναισθήματα μας.

Τέλος, η αποδόμηση είναι (ακόμη) το κύριο πολιτισμικό ρεύμα των καιρών μας: φαίνεται στις διαφημίσεις, στο design, στην αρχιτεκτονική, στον κινηματογράφο, στην λογοτεχνία.
Γιατί όχι και στην μουσική;

Παλιά ιστορία η IDM, μην νομίζετε πως η πρόσφατη έξαρση της minimal house είναι τυχαία....


Έτσι λοιπόν η γέννηση αυτού του ρεύματος, που επιβιώνει, παρά την ύφεση της techno σκηνής, ακόμη στις μέρες μας...

"Το μάτι και το όνομα" του Στέφανου Μάνου απο τον Ν.Δήμου...

Εδω παραθέτω link για το τελευταίο από τα Επίκαιρα του συγγραφέα και φιλοσόφου Νίκου Δήμου για τον Μάνο και την αντίδραση που έχει το άκουσμα του ονόματός του και της προσπάθειάς του στον περισσότερο κόσμο...


http://www.ndimou.gr/newsarticle_gr.asp?news_id=365


Αξίζει να ρίξει κανείς μία ματιά....