Πνευματικός/πολιτικός αυτοπεριορισμός ή τα 2 σταθμά της κοινής λογικής...

Με αφορμή τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του 2009 και την κατάληψη της 7ης και 8ης θέσης από το Πανελλήνιο Μακεδονικό Μέτωπο και το Κόμμα των Ελλήνων Κυνηγών αντίστοιχα, θα ήθελα να αναφερθώ στην μονομέρεια και τον αυτοπεριορισμό αρκετών (σύμφωνα και με τα επίσημα δεδομένα) Ελλήνων πολιτών σε μια στείρα σκέψη περί της πολιτικής.

Το 2,5% των ψηφισάντων (αναφέρομαι στα παραπάνω κόμματα) προτίμησε να ψηφίσει κάτι για το οποίο γνωρίζει ελάχιστα, κόμματα τα οποία δημιουργήθηκαν για να εκφράσουν είτε μία πολύ συγκεκριμένη μερίδα Ελλήνων πολιτών, είτε ένα πολύ συγκεκριμένο αίτημα για ζήτημα εξωτερικής πολιτικής.

Τα κόμματα αυτά δεν έχουν αναπτύξει θέσεις για ζητήματα που δεν τους αφορούν και παρουσιάζουν μια απογοητευτική αισθητική "διαφήμισης" για ένα συγκεκριμένο προιόν: από την μία ενισχύετε την δράση και τα δικαιώματα των φυσιολατρών, των υπέρμαρχων της παράδοσης και, κυρίως, του Κυνηγιού. Ενισχύετε δηλαδή, με την πολιτική διαδικασία της ψήφου, απλώς έναν τρόπο ζωής, που γίνεται αυταξία επειδη, άκουσον άκουσον, το κληρονόμησες από την οικογένειά σου! (http://www.kek.com.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=56&Itemid=57). Καμία αναφορά στα ζητήματα της ανάπτυξης, της παιδείας, της οικονομίας, της κοινωνικής συνοχής. Ούτε καν για την οικολογία, αν και είναι γνωστή η δράση (μιας μερίδας) κυνηγών για την προστασία του περιβάλλοντος.

Από την άλλη, ενισχύετε ένα κόμμα εθνικιστικό και λαικιστικό που ως μοναδικό του μεγάλο επιχείρημα προβάλλει την ανάγκη να αποκτήσουμε το copyright (sic!) του ονόματος Μακεδονία! Αναφέρει στην ιδρυτική του διακύρηξη και λίγα πράγματα για την οικονομία (υιοθέτηση της αρχής της μεικτής οικονομίας!) και την παιδεία, τα οποία όμως είναι αποσπασματικά και μόνο για τα μάτια του κόσμου. Προβάλλεται σχεδόν μόνο το επιχείρημα για το Μακεδονικό (http://pammet.blogspot.com/2009/05/blog-post_19.html) σε όλα τα διαφημιστικά του έντυπα.

Και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για μία απίστευτη μονομέρεια, αντιμετωπίζοντας τους πολίτες ως καταναλωτές (μίας και μόνο) ιδέας.

Είναι δυνατόν το μεγαλύτερο πολιτικό ζήτημα στην χώρα αυτή να είναι το κυνήγι;γιατί μπερδεύουμε τις δραστηριότητες, έστω και αν αυτές υπόκεινται στους περιορισμούς της ελληνικής νομοθεσίας, με την χάραξη και προώθηση μιας ολόκληρης πολιτικής ατζέντας;

Είναι δυνατόν το μεγαλύτερο και μοναδικό μας πρόβλημα να είναι το μακεδονικό; και γω μακεδόνας είμαι και η περιοχή μου ήταν κάποτε υπό σκληρό βουλγαρικό ζυγό, αλλά βλέπω και λίγο παραπέρα και θεωρώ ύψιστο λάθος αυτήν την ανασφάλεια, την εθελοτυφλία για τα εθνικά θέματα. Παλέψτε για αυτά, μαζί όμως με όλα τα υπόλοιπα θέματα. Με έναν απαρχαιωμένο Παπαθεμελή και τον, ημίτρελο πλέον, Ζουράρι, τι περιμένετε; (εκτός κι αν κάποιος βγεί οικονομικά ή τι άλλο κερδισμένος...)

Συμφωνω πως η αποτυχία του πολιτικού συστήματος να αντιμετωπίσει πολλά ζητήματα, μέσα στα οποία βρίσκονται διεκδικήσεις των προαναφερθέντων κομμάτων, έχει οδηγήσει τους ανθρώπους σε άλλες διεξόδους. Να χαρείτε όμως, όχι άλλος παραλογισμός. Δεν αντέχεται όσο αντέχεται η κοροιδία των άλλων(ξέρετε εσείς).